หลักประกันทางธุรกิจ
สัญญาหลักประกันทางธุรกิจ คือ กฎหมายที่ออกมาเพื่อรองรับให้ผู้ประกอบการสามารถนำทรัพย์สินที่มีมูลค่าทางเศรษฐกิจมาเป็นหลักประกันการกู้ยืมเงินได้ โดยไม่ต้องส่งมอบการครอบครองให้แก่เจ้าหนี้
กฎหมายหลักประกันทางธุรกิจถือเป็นเครื่องมือในการเพิ่มโอกาสให้ผู้ประกอบธุรกิจสามารถนำทรัพย์สินที่มีมูลค่าทางเศรษฐกิจมาใช้เป็นหลักประกันเพื่อเข้าถึงแหล่งเงินทุนได้ง่ายขึ้น และขอสินเชื่อได้หลากหลาย โดยเฉพาะผู้ประกอบการขนาดเล็ก ขนาดกลาง ที่เรียกว่า SMEs ตัวอย่างเช่น SME ติดต่อขอกู้ยืมเงินจากผู้รับหลักประกัน เช่น ธนาคารพาณิชย์ต่าง ๆ เป็นผู้รับหลักประกันพิจารณาทรัพย์สินที่ผู้ให้หลักประกันหรือผู้ประกอบธุรกิจนำมาเป็นหลักประกันทางธุรกิจ จากนั้นผู้รับหลักประกันจะทำสัญญาเงินกู้และแจ้งจดทะเบียนสัญญาหลักประกันทางธุรกิจกับกรมพัฒนาธุรกิจการค้า และ SME ได้รับเงินกู้ไปดำเนินธุรกิจของตัวเอง
ทรัพย์สินที่สามารถนำมาเป็นหลักประกันทางธุรกิจได้ คือหลักทรัพย์สินที่มีมูลค่าทางเศรษฐกิจ สามารถนำมาเป็นหลักประกันได้ ได้แก่
• กิจการ คือ ทรัพย์สินต่าง ๆ ที่ผู้ให้หลักประกันใช้ในการประกอบธุรกิจ เช่น ที่ดิน อาคาร และรถยนต์
• สิทธิเรียกร้อง ได้แก่ สิทธิที่จะได้รับชำระหนี้ ไม่ว่าจะได้รับชำระหนี้เป็นเงิน หรือได้รับ
ชำระหนี้เป็นทรัพย์สินอย่างอื่น
• สังหาริมทรัพย์ ได้แก่ สังหาริมทรัพย์ที่ผู้ให้หลักประกันใช้ในการประกอบธุรกิจ เช่น เครื่องจักร สินค้าคงคลัง หรือวัตถุดิบที่ใช้ในการผลิตสินค้า
• อสังหาริมทรัพย์ ในกรณีที่ผู้ให้หลักประกันประกอบธุรกิจอสังหาริมทรัพย์โดยตรง ได้แก่ ที่ดิน อาคารสถานที่ เช่น ผู้ประกอบกิจการหมู่บ้านจัดสรร หรือจัดสรรที่ดินเปล่าสามารถนำที่ดินหรืออาคารสถานที่มาเป็นหลักประกันได้
•ทรัพย์สินทางปัญญา ได้แก่ ลิขสิทธิ์ สิทธิบัตร เครื่องหมายการค้า และความลับทางการค้า เป็นต้น
ที่มา :
กฎหมายหลักประกันทางธุรกิจตามพระราชบัญญัติหลักประกันทางธุรกิจ พ.ศ. 2558 หน่วยงานที่ทำหหน้าที่จดทะเบียน คือ กองทะเบียนหลักประกันทางธุรกิจ กรมพัฒนาธุรกิจการค้า กระทรวงพาณิชย์
รายละเอียด
